Een indrukwekkend weekend met Royal Mission

Alweer snel een nieuw verslag. Afgelopen weekend (zaterdag en zondag) hebben we veel opgetrokken met Martin Koornstra (uit Veenendaal) en zijn team van Royal Mission.
Een bijzonder en indrukwekkend weekend. En na veel typen staat er aardig wat in deze blog. Lees gerust lekker mee met dit indrukwekkende weekend en misschien spreekt er iets jou ook erg aan!

Gisteren (zaterdag) hebben we een trainingsdag gehad voor jeugd- en jongerenwerkers. Heel indrukwekkend hoe mijn kleine vuurtje in mijn hart weer is aangewakkerd tot een groot vuur wat brand om Gods liefde aan de jongeren te laten zien en te laten voelen. We hebben vooral geleerd dat jongeren tot 25 jaar veel ervaringen nodig hebben en gezien, geliefd en gekend willen worden door volwassenen. Ze hebben voorbeelden nodig en daar zijn wij ook mensen voor (ook jullie lezers! ;))
Mijn hart is geraakt, maar wat Gods plan verder is met mij als persoon, geen idee!

Gisteravond zijn we langs de tehuizen geweest om de jongeren (meisjes en jongens) op te halen om mee te gaan naar een jongerenavond van Martin Koornstra. We zijn in de periode dat we hier zijn nog niet bij de tehuizen geweest. En daarom extra indrukwekkend weer. Allemaal mooie lieve kindjes speelden buiten bij een van de tehuizen. Toen ik het terrein opkwam pakten ze mijn hand en wilden ze spelen. Dat kon op dat moment niet omdat we snel weer weg moesten. In de bus werden mijn ogen vochtig. Omdat ik zoveel lieve en mooie kindjes zag en tegelijkertijd bedacht dat die allemaal op zo'n jonge leeftijd zijn achtergelaten door hun ouders of dat hun ouders zijn overleden aan aids. Ik heb ze beloofd dat ik snel terug kom om met ze te spelen. Van de week ga ik opzoek naar bellenblaas (dat werkte in Uganda heeeel goed!) en dan mag ik ook bij de kindertehuizen inversteren! Aan deze kids mogen we ook Gods liefde uitdelen.
We gingen door naar de volgende tehuizen en al snel zat de hele bus vol met mooie, opgetutte jongeren en zat ik op de grond naast de deur, omdat de plekken op waren! ;)
We kwamen aan bij de grote congreshal waar de avond werd gehouden. Omdat we de meiden nog maar 2 keer hadden gezien waren we ze natuurlijk al snel kwijt. Al die bruine mensen lijken echt nog steeds op elkaar.. Wie hoorde nou wel bij de groep en wie niet. Cathinca en ik splitsten ons en gingen allebei bij andere jongeren zitten.
Ik zat tussen 3 meiden (die ook op een foto staan). Ze liepen ong. 10x naar de wc en vonden het kletsen met elkaar interessanter dan wat er voorin op het podium gebeurde. Het liefst had ik ze verteld dat het gaaf was wat er gebeurde voorin en dat het goed zou zijn als ze zouden opletten, maar ik deed het niet. Die ochtend had ik tijdens de training geleerd dat jongeren vooral willen 'zijn' en dat ze houden van chillen ipv alle praatjes. Ik liet ze gaan. Ik merkte dat ze me gingen testen en veel keken wat ik deed. Blijft ze staan tijdens het zingen terwijl ik zit op mijn stoel? Ik probeerde mezelf te blijven en te doen wat ik wilde, maar toch was dat moeilijker dan ik dacht. Ik zette door en tussendoor bad ik of de meiden ook mochten worden aangeraakt door het praatje. De opmerkingen kwamen steeds meer.. 'Je bent grappig' en 'je danst gek'.
Onder het praatje van Martin bleven ze ineens stil zitten op hun stoel, luisterden ze en lachten ze om de grappen (of vroegen ze of ik de grap wilde uitleggen). Ze kwamen dichter tegen me aan zitten en zochten de nabijheid. Ik legde een arm achter een van de meiden op de stoel en merkte dat ze deze arm nodig had.
Martin sprak en wij luisterden met z'n allen. Wat het praatje met de meiden heeft gedaan weet ik niet. Maar ik geloof dat het ze heeft aangeraakt en dat ze er allemaal iets aan hebben gehad.

Vanochtend sprak Gor Khatchikyan in de kerk waar wij heen gaan hier (Beth Shalom). Dus weer het hele team van Royal Mission was in de kerk. Lachend kwamen ze om de beurt naar ons toe om te zeggen dat ze ons alweer zagen. We werden herkent en het voelde soms wel als een grote familie (als nederlanders bij elkaar)
Het was weer (nummer 3 dit weekend) een praatje over Gods plan met ons leven. 'Wij zijn op weg (met sirenes en veel haast) naar mensen die sterven in eenzaamheid, angst en onzekerheid om ze te helpen met Gods liefde!' Het ging over de dromen en het leven van Jozef. Jozef droomde en bleef er in geloven dat Gods plan uit zou komen, ook in zijn tijd in de gevangenissen waardoor hij door diepe dalen ging. God heeft een plan met al onze levens. Gooi daarom je dromen niet weg, maar probeer ze terug te halen als je ze vergeten bent.

In de tijd voordat ik naar Suriname ging bedacht ik met vriendinnen en coaches wat de tijd in Suriname met me zou gaan doen en wat ik wilde. Stille tijd, eens even rust en niet teveel andere dingen en bedenken wat ik in Nederland anders ga doen was mijn idee. Nou, na deze eerste maand is dit nog niet helemaal gelukt. De tijd gaat hier razend snel, dus stille tijd schoot er elke keer weer bij in en we werden al snel geleefd hier met allerlei activiteiten en schooldeadlines. Ondertussen zijn we weer terug bij af voor school en merk ik dat het plan van God voor mij niet was om alleen voor mijn school naar Suriname te gaan. Vandaag sprak ik met een van de teamleden van Royal Mission en hij vroeg me waarom ik in Suriname was en of ik hier zou kunnen wonen. Ik vond het een heftige vraag, omdat ik heel erg gehecht ben aan Nederland maar dit weekend het idee kreeg dat God een plan van met mijn leven had maar ik nog niet durf te zeggen of dit in mijn comfortzone ligt. Waarschijnlijk niet. Maar hier mag ik naar opzoek gaan in de tijd in Suriname.
Het raakte me toen hij vertelde dat een van de andere teamleden graag terug wilde om een kindertehuis wat was vervallen en leeg stond weer op te bouwen en nieuw leven in te blazen, dus wellicht kom ik hier ook nog terug om daarbij te helpen. (maar nu nog geen idee)

Wat ik jullie kan vertellen, het was een super bijzonder weekend wat een beetje leek op de conferentie van opwekking! Met een vol hoofd zonder concrete plannen gaan we zo lekker volleyballen en dan hopen we morgen weer door te gaan met ons onderzoek.