Nog maar 8 weken...

28 november 2015 om 21.30 uur

Daar zit ik dan, onder een fleecedekentje op de bank, starend naar alle mooie cadeautjes die ik gisteren voor mijn verjaardag heb gekregen. De tranen staan in mijn ogen van wat een mooie dingen ik de afgelopen week heb gekregen en hoeveel stappen Suriname dichterbij is gekomen.

Vorig weekend was ik op vrouwenweekend en merkte ik heel veel stress over het onderhuren van mijn kamer. Ik kon maar geen onderhuurder vinden en dacht alleen maar, ik moet afscheid nemen van mijn leuke huisje en na Suriname weer opzoek naar een nieuwe kamer! Maar… niets is minder waar! Ik blijf lekker in mijn huisje wonen en er komt een lief meisje de periode dat ik in Suriname ben in mijn kamer wonen! Apart van elkaar hebben we er vorig weekend voor gebeden en daarna kwamen we elkaar tegen en konden we elkaar helpen!  SUPER SUPER SUPER SUPER FIJN!!!!

Afgelopen week heb ik samen met Cathinca hard aan het afstuderen gewerkt. We zijn begonnen aan ons plan van aanpak. Het is gaaf om samen brainstormend (en soms lachend) te bedenken wat je precies in Suriname wilt gaan doen en wat de organisatie nodig heeft. Ik kan zo genieten van zulke dagen lekker aan de keukentafel zitten met allebei een laptop voor onze neus en typend aan ons avontuur waar we eigenlijk nog bijna niets van weten. Volgende week hebben we ons ballotagegesprek waarin we mogen vertellen waarom wij het zo zien zitten om naar Suriname te gaan!

Gisteren heb ik mijn verjaardag gevierd. De hele dag door kwamen er allemaal lieve mensen die om me gaven en samen met mij mijn verjaardag wilden vieren! Het was een fantastiche dag die ik niet snel meer ga vergeten.
De cadeautjes gaan van warme huissokken (die ik dus in Suriname helemaal niet meer nodig heb) tot schrijfboekjes waar ik in Suriname waarschijnlijk niet genoeg van kan hebben. Het was een waardevolle dag gisteren waar ik nog lang naar terug kan kijken.
Als ik nu kijk naar wat een lieve vrienden en familie ik heb, gaat in mijn hoofd toch wel weer een beetje om hoe ik dat in Suriname ga doen. Al die lieve mensen heb ik nodig om te genieten van het leven, maar hoe zal dat dan in Suriname gaan?

Vanavond heb ik weer een stap richting Suriname gedaan. Mijn contract op mijn werk stopt en sinds vanavond weten ook alle lieve kids dat ik wegga. Het was heftig. De een was ineens erg stil, de ander liep de kamer uit en sloeg alle deuren die ze tegenkwam hard dicht en huilde op haar kamertje en weer een ander kwam dichtbij zitten en zocht de nabijheid. Opmerkingen zoals: ‘Ik begon je net helemaal te vertrouwen’ en ‘waarom?’ kwamen eruit. De avond heb ik verder gedraaid alsof het allemaal normaal was. Terug in de auto zong ik mee met de muziek om nog even de leegte niet te voelen, maar thuis op de bank komen dan toch echt even de tranen. ‘Is dit echt wat ik voor Suriname over heb?’ Het is heel gek. En ergens klinkt een stemmetje achterin mijn hoofd, ‘Lin, je avontuur is weer een stapje dichterbij!!’

De komende 8 weken gaan weken worden van dingen voor een laatste keer doen, afscheid nemen, hagelslag eten en genieten van alles wat hier in Nederland zo goed is. Maar ook het plan van aanpak schrijven, inpakken, plannen en mijn kamer leeghalen voor mijn nieuwe onderhuurder!  (waardoor ik als ik terug ben weer in mijn eigen huisje kan wonen!!)