Een warm welkom in Uganda

Gisteravond zijn we aangekomen op Entebbe. We hebben een nacht geslapen in een fantastisch luxe hotel. Wel gek als je eerst langs het straatleven rijdt van Oegandezen en daarna in zo’n mooi en rustgevend resort aan komt. Het was laat voordat we konden slapen, dus ons eerste nachtje was een beetje te kort.. (ik hoop vannacht iets langer)
Vanochtend zijn we om 8 uur wezen ontbijten (lees fruit eten! Want ze hebben echt super lekker vers fruit hier!) en na de divosion (dat is een soort Bijbelstudie in de groep met zingen en een praatje van Tiemen Westerduin) in de bus gestapt op weg naar ons nieuwe hotel in Mbala. Onderweg zijn we gestopt bij de compassion church. Wat was dat gaaf! Allemaal stralende kindjes die een glimlach op hun gezicht kregen als je oog contact met ze had. Zoiets kleins wat je hoeft te doen voor een mooie stralende glimlach! Daardoor heb ik ook niet veel van het stukje dienst meegemaakt, maar meer glimlachjes van de kids gezien en kiekeboe spelletjes gedaan met kids die een beetje verlegen leken. Wat is het mooi om te weten dat er voor deze kinderen een mooie toekomst ligt omdat ze een sponsor hebben die hen helpt om te overleven, naar school te gaan en te studeren! Het is gaaf om te zien wat het werk van compassion met kinderen doet! Het werkt echt.
S ’middags zijn we naar een homevisit geweest van Shakila. Shakila is een meisjes van 8 jaar die vanaf haar 4e bij compassion projecten zit. Dit is dus een van de 1748 (uit mijn hoofd) kinderen die worden gesponsord in Uganda door compassion. Het was een indrukwekkend bezoek. Haar moeder was verlamd aan haar benen dus zat in een soort rolstoelfiets waarvan de banden al bijna versleten waren. Shakila heeft nog een jonger zusje (Jamala van 4 jaar) en een broertje (Latief van 2 jaar). Het zijn echt schatjes! Ze heeft geen vader, want deze man is bij zijn gezin weggegaan. Dit hoor je hier erg veel in Uganda. Na een verhaal van moeder en het zien van hun kleine huisje vond ik het tijd voor bellenblaas! Het was al snel een feest en niet alleen Shakila, Jamala en Latief stonden om me heen maar er kwamen steeds meer kinderen op de bellen af! Ze hebben allemaal zelf geblazen en vonden het fantastisch! We hebben er mooie foto’s van gemaakt, die ik hieronder probeer te zetten.
We hebben gebeden als groep voor dit gezin. Shakila gaf ik een knuffel onder het bidden en ze begon te stralen! Wat een mooi meisje is het die op en top genoot van dit bezoek, maar het ondertussen ook heel spannend vond. Na het gebed was het tijd voor de smileys die we mee hadden genomen uit Nederland. De kids vonden het erg leuk om zo’n smiley te krijgen. Foto’s maken, en dikke knuffels geven met de tekst ‘God bless you!’
Het was een mooi bezoek, maar zeker ook iets wat indruk geeft over het leven hier. Want als Nederlanders zeuren we toch al snel over dingen, zo dacht ik vorige week nog na de zeilweek in Griekenland, ook wel weer lekker om een eigen kamer te hebben om even terug te trekken om niet bij elkaar op elkaars lip te zitten. Maar in Uganda is het niet anders dan op elkaars lip. 3 kinderen en 1 moeder in een bed, een klein huisje voor een gezinnetje huisjes bij elkaar zoals we in Nederland op de camping zitten..
Ik kan nog veel meer vertellen! Maar dat is voor in Nederland